 |
RODNYJA VOBRAZY
|
|
Vobrazy miłyja rodnaha kraju,
Smutak i radaść maja!..
Jakub Kołas
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Mnie mudraści knižnaj nia daŭ Boh paznaci,
Moj baćka nia moh dać raskošaŭ takich –
Naŭčyŭsia ja słoŭ biełaruskich ad maci
I dum biełaruskich biaz škoły i knih.
Ad samaj krasy maich dzion nieviasiołych
Nastaŭnikam byŭ biełaruski abšar;
Uschody paletkaŭ i homany ŭ siołach
Navuku svaju mnie prynosiłi ŭ dar.
Dušu akrylałi pryhožaści śvietu,
Pa honiach pad niebam łunała jana,
Kupałasia ŭ soncy viasiołkaj raśpietaj,
Sama, jak viasiołka, jak kazka-viasna.
I pjanaja čarami, pjanaja pieśniaj,
Jak son zavarožany rajskich miaścin,
Šaptała mnie dzivy ćvitučych pradvieśniaŭ
I pieśniaj łiłasia z pachodam časin.
Burłivaja rečka i młyn hutarłivy
Admiernym, raskocistym pluskatam vod
Składałi mnie rytmu mastackija źvivy,
Paradkvałi składaŭ raskocisty chod.
Cianistyja bitaha šlachu prysady
I ŭ vyraj latučyja husiaŭ šnury
Harmoniju ŭvodziłi ŭ piesielnym składu,
Sačyłi niazhodnaj zvarotak ihry.
Zialonaje pole runiejučym zbožžam,
Ćvitučaja ŭ soniečny ćviet sienažać
Mnie pieśniu kviaciłi uzoram pryhožym,
Vučyłi, jak słovy ŭ vianok zavivać.
Ad šopatu śpiełych pšaničnych kałośsiaŭ,
Ad šelestu łiściaŭ uźmiežnych ihruš
Muzyčnaje vodhulle ŭ pieśniu łiłosia,
Źłivałasia z žalbami skryŭdžanych duš.
Šum boru adviečnaha kazkavym skazam
Našeptyvaŭ smutnuju povieść žyćcia
I pieśniu ŭ šum-homan zachopłivaŭ razam,
Zasnuŭšyja dumy budziŭ ź niebyćcia.
A sonca, skroź siejučy iskry pa śviecie,
Mnie pieśniu iskryła niabiesnym śviatłom,
A viecier, što ŭ połi rvie dziorny i sieci,
Daŭ volu i krylle łunaci arłom.
Kasa, i siakiera, i cep małaćbitny
Mahutnuju vołataŭ siłu dałi;
Marozy i śpieki dałi hart niazbytny –
Mnie pieśniu, jak zvon, jak piarun, adłiłi.
Tak inšaj nia znaŭšy navuki i škoły,
Ŭ paciomkach šukaŭ i znajšoŭ Božy dar;
Ciapier majmi skarbami – dumy-sakoły,
Ciapier biełaruskaj ja pieśni ŭładar.
1919
|
|
|
|
Padabajecca
Nie padabajecca
|
|
|
2009–2020. Biełaruś, Miensk.
|
|
|
